İbrahim Çelikli Şiirleri - Şair İbrahim ...

köçek / Sihirbaz / Dubaracı ve Zati Sungur

yıl sonlarında piyesler olurdu
kıl çullarla gererler sağı-solu
temsillerdeki ismiyle anılırdı bir çoğu
kimi patron, kimi hakim, kimi sucu,

'-hinci bunnar gene düğün etti.
gene dabanca, tüfek gırla-ğetti.
valla kiremitlerin depesine
yağmır gibi saşma yağıyo
bunnar cof cofu sever,
öyle nam saldılar

dört nala koşan
atların
yarattığı rüzgar
evinleşmemiş yeşil başaklarla oynaşan,
deli bir rüzgar gibi
etrafı yalayan

harman önü düvenciler gelirdi,
eksik çakmak taşlarını tamamlayarak,
düvenleri tamir ederlerdi
semerci havut otunu
uzun çuvaldızlarla
sıkı sıkı dikerdi,

“-ulen Culla dedinde
ağzınız aşdınızmı beğenmezsiniz bi de
dev-ri Vale’de
köyün ne camisinde imam
ne hergelesinde çoban
ne okulunda çocuklara hoca

kendiliğinden devam eder sıra
sanki ağıt eder gibi Döndünün Hatma

“-hele şuna hele şuna
varın bakın telaşına
Hacı Beyi öldürmüşler

bir bakarsın
dünya denizlere doygun
insanlık bir çeşmeden mahrum
ve insan bir yudum suya mahkum

bir testi dolusu değil,

Bahar

geride kalırdı martın kapıdan baktırdıkları
Gökmehmet karı, zemheri, kocakarı soğukları
geride kalırdı saçaklardan sarkan buzlar,
akşamdan sabaha erirdi yağan kar

yer sofrasında
misafirin önüne peşkir
düğün okusu havlu
“Güzel Konya Hediyesi” tahta kaşık,
'-dutun gaşşık dutun' diye sunulurdu.

her sabah un çorbası,
her öğle,
her akşam, bulgur aşı
arada bir,
erik, kayısı, armut
ya da kara üzüm hoşafı