İbrahim Çankaya Şiirleri - Şair İbrahim ...

İstanbul dedik te süründük geldik
Renkli yamaçlara uzandık kaldık
Türlü sevdalarla hayale daldık
Beni aşklarına saldın İstanbul,
Gözlerine sürme çekem İstanbul

24 KASIM

Bu gün yirmi dört Kasım.
Bu gün, her zamankinden farklı,
Ve her zamankinden daha da heyecanlı olarak
Erken kalkmalıyım.

Sen bulutsun ben yağmur,
Döküldüm toprak aldı.
Bir fidan diktik yeşerdi,
Sulara hasret kaldı.

Kırmızıya boyadım dudaklarını,

Bak! Bir varmış bir yokmuş
Balık başından kokmuş
Bu masalın içinde
Çalıp çırpanlar çokmuş

Evvel zaman içinde

Ben insanım diye ortaya çıkan
İnsan olmak öyle kolay mı sandın
Her insanım diyen insan olur mu?
İnsanlığı öyle kolay mı sandın?

Ruhun öyle nankör, kör oluyorsun

ÖMRÜM
İbrahim ÇANKAYA
DAĞLARIN ARDINDA NEFESSİZ KALDIM
AŞIP GİDER BENİM ŞU GARİP ÖMRÜM
GÖZLERİM DOLARKEN İÇİM KAN AĞLAR
SUSUP GİDER BENİM ŞU GARİP ÖMRÜM.

Haydi kalkın dostlar birlik olalım.
Özgürce yaşayıp nefes alalım.
Senden üstte kim var ona soralım
Meclisi, Mebusla kime bakarsın?

Arsız, hırsız, yüzsüz yanında durur.

İnsaf et kumandan sıkma kolumu
Çıkamam ki burdan kestin yolumu
Anama demedim bilmez halimi
Ağıtlar nerede sustular anam
Korkaklar selamı kestiler anam

İki Yoldaş

İki yoldaş geldi taksim seyrine
Hem akıllı, hem dürüst, hem insandılar
Şöyle durup baktılar mahşer yerine
Bu zulümü yapanı insan sanıdılar.

İsterim ki,
Geriye dönsem, geçmişimi görsem.
Ey! Güzel hayat! Ne olur fırsat ver
Yaşama tekrar geri dönsem.

Yaşam, yukarıya çıkışını devam ettiriyor