Aslında hayallerim bana çok yakışır
Lakin gerçeklerle hep çakışır
Hayat sert tokadını vurdukça yüzüme
Vurdumduymaz olur yüreğim, buna da alışır
Aslında gülmek bana çok yakışır
Çalışmam lazım
Çok fazla çalışmam
Başımı kaşıyacak vaktim olmasın
Olmasın ki, boşluk kapıya dayanmasın
Yelkovan yerinde durmasın
Gamzelerin belli olması için
Gülmek gerekirdi
Gülmek için güldürmesi gerekirdi
Lakin bulutlar karardı
Her şey bitti
Yazdığım tüm şiirler
Vagonları hüzünle yüklü bir tren
İlerliyor raylarda yol iz bilmeden
Bir köşe de durmayı istese de
Kader ya, tutmuyordu hiç fren
Titretiyordu her yerde çalan siren
Meteorolojiye göre bulutlarda gözyaşı tükendi
Toprak kurudu, çatladı sabrı tükendi
Hava aşırı dingin, rüzgar tükendi
Sesler kısıldı, çığlıklar tükendi
Yelkovan dönmekten yoruldu, gücü tükendi
Takvimde yaprak bitti, vakit tükendi
Benim hiç olmadı kanadım
Ben bu yaşıma kadar kanadım
Törpülenecek durumda da değil duygularım
Bak yine kaçtı uykularım
Kökleri çürüdü ağacımın
Ben akıbetimi sorgularım
Yükledim duygularımı sırtıma
Bir gece vakti, attım kendimi yollara
Meçhule doğru gidiyorum
Nereye varacağım muamma
Oturdum bir sahilin kıyısına
Gözlerimin görevi seni aramaktı
Kalabalık içinde tek seni bulmaktı
Yanmaya bir hayli alışmıştım
Yükümlülüğüm her gün içten yanmaktı
Yüreğim kaburgalarımı sızlatırdı
İki metre çapa sahip bir daire
Tepede parlak bir avize
Her bir yanı aynayla kaplı
Aynalar fazlasıyla paktı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!