İbrahim Balic Şiirleri - Şair İbrahim Balic

Ölüme diyecek lafımız yok
Hem kök salmaya da gelmedik bu sürgün dünyasına
Lafımız insanın insanı katletmesinedir
Adaletsizce çıkar uğruna bu ölümlü dünyada…

Sevgimizi paylaşınca
dik duramayan omurgasızlar yüzünden
bütün hüsranlı geçmişimiz...

24.03.2017

Önceleri iyi gelirdin
hepsini içmesem de
yanımda sıcak olan bir demlik çay gibi bana

Sonraları
bir örtüye iki büklüm sarılıp

Adımın bu kadar güzel olduğunu;
Onun sesinden duyunca anladım...

20.06.2019

Papatyalara çektirdiğimiz çiledendir belki de
Hep bir yaprağına muhtaç kalışımız...

Öyle sevmem şaşalı kelimelerle
Duygularımı evirip çevirip anlatmayı
Gel sen gözlerimden anla
Duygularımın sana olan renk cümbüşünü...

Koca bahçelere sığmayan yüreğimizi
Metrekarelik balkonlara sığdırmak zorunda kaldık şehirlerde
Ne yazık ki...

Sen İstanbul misali kalabalık yaşardın sevgili
Bense yaşardım bir sahil kasabası tenhalığında
Kalamazdım bu yüzden
Süzülüp gittim yüreğinden usulca...

Sen diye okşuyor nicedir ellerim
Dudaklarım sen diye öpüyor
Sen diye bakıyorum ortalıkta ruh gibi gezinen bedenlere

Nice zaman oldu vedasız çekip gittiğin
Ansızın çıkıp gelsen

Bir şehir ol
Mesela, Şırnak gibi
De ki;
Topraklarımda
Dicle ve Fırat
Kavuşuncaya dek