Sen,
GÜNEY’ iydin bu aşkın,
Ben ise KUZEY’ i.
Yoktu orta bir noktamız,
EKVATOR’ dan başka.
Ben hep üşüyordum YAMAÇ’ larında,
Zaman dilsizdi,
silerken izlerini.
Bir tek yüzüğün kalmıştı,
son hatıran.
Çıkardım.
Ağladı yüzük,
sen gittin.. bir yağmur var şimdi
yüzünü çizdim buğulu camlara
gökyüzü kirliydi, yağmurda
gittiğin yerde başlarken bir yangın
nereye dönsem bir yolculuk başlıyor sanki
bir kadın
ve bir adam
uzaktan belirdi
aklımda değil adamın yüzü
ama kadın
güzel ve bitikti...
nedense hep
limanlardan gider
rıhtıma hüzün bırakarak insanlar
oysa;
limalarında gitmeye hakkı vardır..
seni sevmek zordur!
bir mültecinin vatanına hasretidir
ya da tek taraflı bir aşkın bendeki tarafıdır
belki geceler boyu üşümektir seni sevmek..
I
şimdi demir almış gidiyor anılarım
her soluk verişimde,
benden uzaklaşan nefesim gibi ötelere.
geriye çok bi yalnızlık;
ki diz boyu,
bir tomurcuk açar yüreğimde ansızın
nisan kokar sensiz sabahlarım
gurbet kanattıkça hasreti içimde
gözlerimde uzar sana dair yollarım
yatar ufukta saklı bir yalnızlık
gözlerin gurbet,
gözlerim upuzun bir sessizlik.
ellerin sılam,
ellerim yüreğin kadar sıcak,
sensizlik kadar ıssız ve soğuk.
Sessizce solmuş ve dalında yalnızdın
Saçlarını okşarken hüzünlü anıların
Öptün hasreti bağrına basıp
Kollarında yüzyıllık bir bekleyiş
Yoktu gelen biri ne de bir ayak sesi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!