İbrahim Ay Şiirleri - Şair İbrahim Ay

yabanıl, nemli ve renkli
ölü sevdasını astığı gözleri

tüner gözlerine akşamın hüznü
bir camın ardında beklerken birini

I
yeniden ve bir daha
bir yalnızlık sarmış seni,
gözlerinde kapkara bir bulut,
masmavi göklerde bir kanat sesiydin oysa.
yaprak gibi düşüyorsun gözyaşının ırmağına

mardin'de bir kilisede
mum yakıyor biri
ellerinde çivi izi
avuçlarında çan sesi

mardin'de bir kilisede

hasat zamanı
meyvesini alırız diye
bizdik aşkın topraklarında ırgat
bir tohumdu sevdamız, düştü toprağa
yağmadı yağmur
açmadı güneş..

I
aşk mı?
kod adı hüzün
senin bırakıp gittiğin
benimse incindiğim daima..

şiirin
metrekaresine
kaç
aşk
düşer
kaç

dinleniyor düşünde bir duman hüzün
yamacında bir yalnızlık ormanı
bir dala takılıyor ayakların/düşüyorsun
inci taneleri gibi sesimin boşluğuna

kalbinin adresi şimdi yangın

söz eskidi
dil sustu
bir camın ardında
yağmura tutundu
nemli bir çift göz

aşka hepyek
ayrılığa düşeş'tim
yalnızlığa hep mars..


bakışlara üzünç

mum ışığı karanlığında yoklamıştım
nükseden yalnızlığımın silüetini
bu zamanda farkettim
O'nun nelerim olabileceğini.
"O" demek, ben demekti;
ben demek, aynadaki yüzümde O'nu görmekti..