İbrahim Atılmış Şiirleri - Şair İbrahim ...

Gül'e gül diyebilmek,
gül'ü güldürebilmek gülümseyerek.
ama!
dalından koparmadan,
bükmeden boynunu soldurmadan,
sarartmadan yapraklarını,

göz gördü
gönül sevdi bir kere
dil söyledi yürektekini
çare yok
'demir kertiği'
dönülmez geri

daha bir vitamin mineraliyken
babamın kanında dolaşan;
o zamandan belliydi bu günlerde yaşanan.
bir anda testislerinde buldum kendimi
artık bir birey olma yolundaydım en azından.
ne bir düşüncem vardı ozaman nede en kücük bir heyecan

Düşlerim vardı benimde
Hayaller kurardım hep yarınlara
Oğullarım kızlarım olacaktı
Her biri ayrı güzel dünyalar kuracaktı
Zaman duracaktı
Benimde evim olacaktı

Sev! (beni)
sevgi.
sevgili,
sevgilim
sevgilim;
sevgili,

Şiir olsan gelsen bana
Okusam seni mısra mısra
Uzadıkça uzasan kalsam sabaha.
Sonra bir kuş olsan ellerimde
Yaralı yavru bir kuş
Ne kanadında gümüş olsun ne gaganda bir zeytin dalı

seni sevmek:
erişilmez dağlara erişmek,
tırmanıpta doruklarından
nadide çiçekler toplamak gibi,
toplanan çiçekleri
susuz

Sabah yine erken saat te ışıdı güneş
ve ben
parça bölük uykumdan
uyanamadan kalktım bu sabah.
Hava uykum gibi mahmur, gökyüzü uykum gibi bulutlu.
Çıkıp dolaştım o soğukta boş sokakta

duydum
tüketmişsin beni
vaz geçmisin sevmekten
bu yürek ağır gelmiş sana
saygılar gülüm
yollar uzun sevenler olur daha

Suskun sokaklarda yürüyorum her akşam
Kaldırımlar suskun
Ağaçlar suskun
Sanki sağır ve dilsizler her biri ayrı ayrı
İçimdeki çocuk suskun
Her köşesinde suskun sokakların