İbrahim Atılmış Şiirleri - Şair İbrahim ...

oğlum!
Sana oğlum diyorum çünkü
benim canımdan kanımdan oldun
Daha ilk günden beni büyük bir sevince boğdun
Annen gururumdu her zaman
Onurumdu

Sen neresindesin hayatımın ey ömür
Nereden gelip nereye gidersin
Kimsin nesin
Nerdesin
Yabancısın kendine
Kendin ben misin

sinsi bir silahtır suskunluk
her an her yerde patlamaya hazır
ama velveleye vermemek te gerek tavuk misali;
doğururken yumurta gibi bir yeniliği.

hele bakın dostlar kim geldi
ela gözlerinden bakışı bağrımı deldi
kim dediki pirler şahı pir sultan öldü
hüü erenler şah pir sultan geldi

cem eyleyin canlar meclisi kuralım

yaprak yağıyordu sokağımıza
yaprak yağıyordu lapa lapa
her yer kızıla çalan kırmızıya dönüştü
yaprak yağıyordu sokağımıza

hışır hışır yağıyordu yapraklar

kuslarin kanadinda sevdim seni
ürkekligini
piril piril gunesin altinda uzanan titrekligini
bir ceylan yavrusuydun yuregimde
saf, masum ve endiseli
gonca guller gibiydin dudaklarimda

hayat devam ediyor güzelim
benle yada bensiz
aynı kavgada omuz omuza
yada aynı mavzerin ardından
aynı celladın kabuslarında
kaldır başını güzelim

kazandım diyebiliyorsan eğer yaşamında;
dönüp bir bak kaybettiklerine?
çünkü!
kazanılanlar kaybedilenlerin toplamıdır hayatta.

dillere dillere düştük dillere
doyamadım daha gonca güllere
sitem etmem boşa sellere yellere
sen yıktın herşeyi deme kader oyunu

yavrumu yavrumu aldın yavrumu

Gül'e gül diyebilmek,
gül'ü güldürebilmek gülümseyerek.
ama!
dalından koparmadan,
bükmeden boynunu soldurmadan,
sarartmadan yapraklarını,