sevmeye bir başladınmı vazgeçemezsin
dağlara taşlara karışır bedenin ve sen senolduğunu ankayamazsın
yaşamak bir hiç gelir bazen
ve bazen vazgeçersin çocuk olmaktan
yağmurun ve toprağın dimdik olmuş ayaklarına bakrsın ve hüzünleneirsin
kıydığın canların önenini zamnasız bir geceye anlatırsın
Gerçek liğin ortasında prangalarında yaşadığım
sevgili şair
Bil ki;
benden sonra kalacak yeminim bir defter üzerindeki
kara kalem değil dir.
baharon sevincini yaşayan
Gemiler gidiyordu uzaklara
Gidiyordu uzaklara gemiler
Dilin kırıldığı yarıklardan
Akan mavi kan gibiydiler.
Sesim çığlıktı kayıp gemilere
Yelken.
Bekleyen bir şeyler var biliyorum
Gerçekçiliğin ortasında yaşamaya alışkın,
Güz tellerine takılan rüzgar kozaları
Gibi küçük
Bir şeyler var biliyorum
Yoksunluğundan kalanları
bir tin benzeri işte
yoksun ama varlığını kanıtı kendinsin.
gösterdikçe acı
gösterdikçe azap külleri
dönüp arkana bir kere bağırsaydın
aynalara
karanlığın içinde bir avuç aydınlığı da
karartan şenliğin acımasız kollarında
dans etsen dahi anlayacağın
o karanlığın içinde aydınlığımdın.
dalların üstünden atlıyorum
karanfil kokusu.
metropildeyim.
bir tufan alevi gibi
ağzından alev çıkaranların arasında
binlerce defa yanıyorum.
bu son olmayacak.
bu belki de bir bilinenin ardından
Yakınanların ordusunda geceydi.
Bir gece söze durdum.
O karanlığın ortasında bir tepe
yuvarlandım.
tökezledim.
gözlerimi gördüm sanki ölen her çocuk
Gök yüzü karanlık ama yaşlanıyordum
her yağmur sonrası
yanlızlık acıtıyordu bedenini
ve düştün.
Oysa zor geçirdiğin bu zaman
sana acımadan gözlerini kapattırdı.
pencereleri yarı açık kapalı ceza evi
perdelerinden sızan karanlık
özgür kuşların geçidinde kanatlarında
yalnızlığın yükünü
o yana bu yana sallanan
salıncaklarda ki çocukların
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!