İbraam Aga Şiiri - Hülya Sevinç

Yaşayamaz demişlerdi ona,
Geç yürüyüp geç konuştu o da,
Herkese inat yaşadı sonra,
Hep inatçıydı İbraam aga.

Ailesinde karar verdiler,
Vaktidir, haydi evlen! dediler,
Onu bir kızla baş göz ettiler,
Damat da oldu İbraam aga.

Babası tavsiyede bulundu,
Erkek, sadece maço olurdu.
Kadına vurunca oturturdu,
Buna inandı İbraam aga.

Nasihat ona yaramadı,
Evlendiği kız, elinden kaçtı,
Baktı olmuyor; pabuç pahalı,
Yolundan döndü İbraam aga.

Yaptığı işte tutunamadı,
Hazır kazanca da alışmıştı,
Fazla düşünmek zaten yanlıştı,
Köyüne döndü İbraam aga.

Derken çoluk çocuğa karıştı,
Hayat insanlarla bir yarıştı,
Dua bilmez; namaz da kılardı,
Saygı beklerdi İbraam aga.

Haram, helâl fark etmezdi
Eğlenmekti onun felsefesi,
Çalışıp didinmek gereksizdi,
Mirasa kondu İbraam aga.

Emek vermeden kazanç güzeldi,
Güçlü olmak; onu sevindirdi.
Herkesten bir menfaat beklerdi,
Aklı karışan İbraam aga.