İblis Şiiri - Seyit Bozkurt

Rahman hışımla lanetledi seni,
Ebedi mekânın olsun emreyledi,
Zifiri cehennemi.
Yalvardın Rahmana dedin:
“Ahir zamana dek gönderme beni”

Rahman sordu:
“Ne içindir? İzin istemenin sebebi”
Dedin:
“Senin yolundan saptıracağım,
Topraktan yarattığın Âdem-i beşeri”

Rahman dedi:
“Tamam, sana ahir zamana kadar müsaade,
Ben Âdem’e verdim akıl denilen irade,
Senin dediklerini yaparsa yaşadığı sürede,
Lanetlediğim İblis; Ant olsun ki!
Onu da cehenneme yollarım seninle

İşte o gündür, bu gündür peşimdesin,
Nereye gitsem, ne yapsam benimlesin.
Şu kahrolası nefsimdesin.
Bazen kızgınlığım, bazen hırsım,
Bazen de şehvetimdesin.
Kahrolsun iyilik, yaşasın kötülük dersin.

Yüce Rabbime sorarım;
Madem kendi nurundan yarattın beni,
Benim için kurdun dünya denilen düzeni,
İlim, bilim öğrettin tanımam için evreni,
İblis’i misyoner olarak mı vazifelendirdin?
Doldurman için kurduğun cehennemi.