İbibikler öter... Şiiri - Reyhan Tataroğlu

Dizilmiş,yol boyunca
Bir sadakat kervanı
İnsi,cins...
Cümle mahlukat tanır
Başındaki Sultanı
Kutsal göreve yönelen gönüller
Gönüller...de açandır bu güller
Yolculuk sürer iken
Verilen süre daha erken...
Derken...'Su'dedi,birden susuzluk
Olmasa da gözlerde,hiç uykusuzluk
Herkes bakar iken birbirine
Birine verilmişti bu görev,birine...
Kızdı bir an...
Seslendi koca Sultan'Hüd! ...Hüd! ...'
İtaatsizliği yıkmayı bekliyordu
Yüreklerde ki son ümit
Ramak kaldı kesilmesine cezası
Mahşere kadar bitmez idi,bunun ezası
Başlar önde,sükut hakim
Hakimi kızdıran bu muhakim de kim...
Suskunluğu bozdu birden...
Uzaklardan gelen,uzun uzun soluklanma
Açıldı benizler,geldi renkler,gitti soluklanma
Artık,hesaba çekiyordu
Bu kendini bilmez kuşu
Sonra...
Dinledi...dinledi...dinledi...
O boynu bükük duruşu
Diz çöker iken,dizlerinin üstüne
Aldı Koca Sultanı
Koskocaman bir huşu
Sevindirik olan muhakim de...
Belkısdan haber getirmekle
Bulmuştu son kurtuluşu
İstişareler sona ermeden
Dize geldi...
O payidar Padişah ile taht
Ne güzel bir talih kuşu...
Bu ne güzel bir baht...