Hz.İbrahimin Cenab-ı Allah'a Yaratma Hak ...

Hz.İbrahim bilindiği gibi tevhid dininin kurucusudur.Bir gün Yüce Allah'a yaratmanın hikmetinden sorar.Cenab-ı Hak inanmadın mı diye sorar?
Hz.İbrahim inanıyorum fakat kalbim mütmain olsun istedim der.Hz.İbrahim'e yüce Allah dört kuşu eğitmesini kendisine alıştırdıktan sonra onları parça parça kes ve her parçasını bir dağa at,sonra o kuşları çağır Rabbinin izniyle sana geleceklerdir.buyuruyor.Hz.İbrahim Cenab ı Allah'ın dediği üzere dört kuşu eğitir ve bir zaman sonra onları keserek her bir parçasını bir dağın üzerine atar çağırdığı zaman kuşlar yeniden bedenlenip kendisine geri dönerler.
Bu olaydaki büyük hikmetler taşıyan mana şudur.;
İnsan semisini,basarını,elini ve dilini bu dört duygusunu kendisinden keser yok eder ve Cenab ı Hak'ka verirse artık onun gözü görmez eli tutmaz dili konuşmaz ve kulağı duymaz olur.Zira,Cenab ı Hak ondan gören gözü,işiten kulağı,konuşan dili,tutan eli olur.
Hazreti İbrahimin bu kıssasından anlaşılıyor ki,insanın duyularını yani sıfatını Hakka vermesi durumunda gizli şirkten arınacağını,sahip çıkması durumunda şirk ile kalacağını bildiriyor bize.Allah'tan gayri bir ilah varlık yoktur sözünün anlamı Ondan başka kendisinde ve cümle alemde bir varlık görmemektir.Kainatta varlık libası giyinen her şey sonradan yaratılmıştır.Sonradan yaratılmış hiç bir canlı yada cansız varlık libasını giyemez ona varlık denemez hatta Hakkın gölgesi bile denemez.Zira Cenabı Hakkın gölgesi yoktur.Bu yüzden Hz.Muhammedin (SAV) gölgesi yoktu.
Gerçek mü'min fani olan nefis putunu kırar,öyle bir varlığın gerçek olmadığına,vücudunun Hak ile var gözüktüğüne gerçekte bunun tıpkı çölde serap görmek gibi bir görüş olduğuna her görünen eşya da görünmeyen o ezeli,ebedi varlığın kendini gösterdiğine inanır.Yani aslında sana var gibi görünen bu alemin ve ademin vücudu külli şey'in Hak mevcudu Odur.Cümle alemde fiilini işleyen fail,mevsuf ve mevcud O'dur.Efal ve sıfatına bürünerek gözlerden gizlenmiş,zatını kenzi mahfi iken bilinmek amacına uygun şekilde izhar etmiş alemde ve ademde tecelli etmiştir.
'Gözler Onu göremez' ayetinin manası kör olan gözler içindir.Allahın kalp gözünü açtığı kullar O'nu sıfatlarıyla görürler.Zatını ise hiç kimse göremez tahayyul bile edemez.