Hz. Adem in Oğlu Şiiri - Ramazan Kılıç

Sığmadın Hz.Adem in oğlu dünyaya,
Bir yerin eksilmez gitsen de yaya,
Ömrünü yaşa be hep doya doya,
Hayvanlar utanır olursun sakar.

Bırak altın tas da şerbet içmeyi,
Terk et zengin yoksul adam seçmeyi,
Bil ki bu dünyadan gelip göçmeyi,
Yüreğin küf tutmuş yerini kopar.

Allah a zikreder kuzu, çakalı,
Giyeceksin gömlek olmaz yakalı,
Kaçamazsın kaçsan önün tıkalı,
Allah diyemez isen,dilini kopar.

Herkese iyilik yap yardım eyle,
Allah ölçmez seni şahlık la, beyle,
Haram mı! Helal mi! Kazancın söyle,
Kul hakkı bilmeyen Hakka mı tapar?

Sevgidir insanı insan eyleyen,
Allah ı bilir mi insan bilmeyen?
Her gün hep görürsün gidip dönmeyen,
Bir de sen gidersen ruhun ne yapar?

Aklın müteahhittir yüreğin arsa,
Her türlü köşk olur ne kadar varsa,
Bu dünyada şeref namus sa, ar sa,
Nefsine uyup da kul neden sapar?

Gülleri kopartma sevdiğin yoksa,
Eline yakışmaz herkes bir baksa,
Anandan içtiğin süt, saf sa, ak sa,
Kul daha niye ki harama bakar?

Başında melekler seni izliyor,
Ya Cennet, Cehennem seni özlüyor,
Kör iblis köşede seni gözlüyor,
İblise uyarsan Hak seni yakar.

Ne çağlar hükmeder, ne zaman sana,
Lazım olan sevgi, kulda ki cana,
İnsan insan olsa sevgiden yana,
Gönülden gönül e bak neler akar.

Allah a inanmış gibi görünsen,
Çile dert çekmeye kızsan, erin sen,
Ya da bir oh çekip, şöyle gerin sen,
Dünya yalan , Cennet olmaz ne çıkar?

Herkes Hakkı bilse, haksızlık olmaz,
İnsan sevse, saysa, yürekler solmaz,
Allah hep uyarır, kimse ders almaz,
Sen tut kardeşinin gözünü çıkar.

Ramazanım belli dünyanın şekli,
Her şeyi anladın başka yok ekli,
Zalim cana gelse , toplu tüfekli,
Can dünya unutup, Allah a bakar.

İstanbul 26 10 2011