Huzurun Rengi Ne Dostum Şiiri - Asude Kum

Huzurun rengini bul bana dostum
Ya da nerede bulacağımı söyle n'olursun
Dayanamıyorum artık içimdeki yoğunlukla yaşamaya
Durduramıyorum artık içimde kalan bu benliği
Sen bilirsin dostum huzur ne renktir
Alınır mı dersin bir hüzün karşılığında

Çıkmaz sokaklarda arkama baka baka yürümekten biçare
Yollardan bıkmış
Korkmuş da biraz
Bedenimi saracak tek bir ruh yok
Hiçliğe yuvarlanacak kadar kıyıda
Bir elimle tutunup çıkıverecek kadar derindeyim
Aslında bilmem gerekirdi huzuru
Ne renk olduğunu
Yine de bilmiyorum işte
Öğrenmek istediğim her tecrübe
Bir parça götürdü benden
Bedenim yaşlandıkça
Benliğim kayboldu
Ruhum çürüdü
Huzur ne renktir dostum
Söyle lütfen suya bakmadan

Kimi zaman mor geldi bana
Elimle koyduğum gibi bulabildiğim
Bazen kahverengi
Ağaçlara kök olabilen
Çoğuna göre maviydi huzur
Denizler kadar yoğun
Azına kadar siyahı severdi
Benim gibi
Işıksız
Karanlık
Adından belli değil mi zaten
Yalnızlık
Siyah...
Yine de emin olamıyorum renginden
Sence ne renk dostum
Huzurun rengi var mıdır sahiden

Uçuk kaçık az biraz depresif bir haldeyim
Nereye baksam kendimden
Bir parça renk görmekteyim
Bir duvar kırmızı
Bir duvar sarı
Bir diğeri yeşilken
Diğeri mavi
Öyle karmaşık ki hayatım
Renkler birbiriyle iç içe
Huzur bu muydu dostum
Karmaşa mıydı huzur
Sessizlik mi
Denizlerin dibine dalmak mı
Kumsalda oturup denize bakmak mı
Karar versene dostum
Nasıl bulunur huzurun rengi

Hiç bulamayacağımın hüznü mü sardı bedenimi
Ya da anlamanın verdiği kasvet mi
Huzur neydi, belki de hiçlikti
Ya da belki de sonsuzluktu
Aslında huzurun en iyi tanımı

İlkbahardan çıkma sıcak bir yaz
Ölümden arda kalan koca bir beyaz

(06.02.2016 tarihinde yazılmıştır)