Huzurun Huzursuzluğu Şiiri - Ayşe Yavuz

Günahların iç çektiği gecelerde boynumuz bükük
Göğe kaldıramadığımız ellerimizdeki kirleri
Belki damla damla akan gözyaşlarımızla,
Belki ciğeri beş para etmeyen kanımızla,
Temizleyeceğiz.
Huzurun en doruk noktasında bile huzursuzuz
Aşkın en delicesini yaşıyoruz.
Dökülen yapraklar bizim için ağlıyor
Gökyüzü kızıl alez renginde bir çığlık gibi.
Hırçın rüzgar devamlı gülümsüyor solsun yüzümüze.
Herşey bizim için,
Senin için..

Günahımızın içinde öylesine yaşıyoruz utanmadan.
Oysa ki utanmamız gerekirken kafesleri kırıyoruz.
Salıveriyoruz hapsedilen özgürlükçü kuşlarımızı.
Bağrımızı açıp haykırıyoruz huzur adına,
Özgürce yaşam adına.
Ama nafile yinede huzursuzuz.
Belki biraz olsun buluyoruz
Fakat hep bir buselik.

Ayrılıkla,
Özlemle,
Hüzünle dolu.
Bizi içki masasına sürükleyebilecek kahırla dolu.
Mezemiz bile en yeisli olanından.
Bizimki matem değil gülüm.
Yaşadığımız günahların kanlı pençesi.
Kısaca huzurun huzursuzluğu...

20.11.1996