Huzuru Öğrenmek Şiiri - Necdet Cemal Ocak

Biraz dinlenip, uzak kalayım dedim,
Lakin olmadı, dağ gibi büyüdü yüreğim.
Anlayan yok, anlatacak kimse bulamadım,
Yine yanaştı bana kalemim ve kâğıtlarım.

Kim doğru, kim yanlış zaten kargaşa burada.
Elbette ki çizgi birdir, her türlü mantıkta.
Ya mantık, yoksa eğer saman dolu kafalarda.
İşte böyle oturur, kendine anlatırsın satırlarda.

Kim haklı? Kim haksız? Bilmek için hakem mi gerek?
Yoksa eğer akıl, aha doğrusu budur diyerek,
Yol göstermiyor mu Kuran? Ey şapşal zemberek,
Kim kurdu seni bilmiyorum, konuşuyorsun erenk, perenk.

Neyle sağlanır kalbi huzur a be avanak! ! !
Hangi huzuru bulacaksın ki, çok kazanarak.
Ana, babaya hizmeti angarya sayarak,
Sanıyor musun ki huzur seni bulur, tahsilli manyak.

Bunasa bile ana, baba of demeyeceksin.
Ömürleri oldukça hizmette kusur etmeyeceksin.
Sen kimsin be adam, Allah’tan iyimi bileceksin?
Huzuru bulmak için, önce huzuru öğreneceksin.

28.6.1990/Şanlıurfa