Huzuru Arıyordum,Oysa! Şiiri - Afet Kırat

Sınırlara bölünmüş alından akan terden
Utanmadan göz attım küs kaldığım aynaya.
Kırık bir hayal düştü bana yansıyan yerden
Ruhumda uyuyan lav başladı kaynamaya.

Dinlenmek hayaliyle çalıştım çabaladım
Yaş aksa da gözümden aldırmadım yaşlandım.
Gerçeği unutuldu, şimdi ihtiyar adım
Yıllar yıldırdı beni akan terle haşlandım.

Ekmek parası diye peşine düşüp hiçin
Viran ettim ömrümü bilemem ki ne diye.
Maddiyata kul oldum yalnız yaşamak için
Titreyen ellerimi yıllar verdi hediye.

Ufalırken büyüdüm büyülü düşler ile
Bir masalı bitirip kapağını kapattım.
Kâbusla uyanırken ufku görmedim bile
Son geceyi süsleyen hayallerimi sattım.

Dökülen saçlarımda unutuldu ninniler
Ve tekleyen yüreğim bir hekim kapısında.
Beynimdeki eskiler gelir yeniyi siler
Çilelerle örülmüş bu Hakkın yapısında.

Umut bitti yalnızlık salınırken iplerde
Yumak yumak içime derdini sarıyorum.
Kapıdan görünür mü aşina yüz ilerde?
Huzurevi içinde huzuru arıyorum.
AFET KIRAT