Huzuru Aradın Şiiri - Adem Kacar 2

Huzuru aradın durdun yıllarca
Buldum sandığında kaybettin hep...
Aradın yine bıkmadan, hiç usanmadan
Yaradan nasip edecek umuduyla
Ümidini hiç yitirmeden...
Hep büyük şeylerin peşinde koştun
Basit olamazdı çünkü huzur denen o duygu...
Sen yine koştun imkansızlıklar peşinde, Durmadan.
Elin boş dönmekten hiç bıkmadan...
Bir gün biri çıkıverdi karşına
Uzaktan sen, ben gibi görünen biri...
Zaman geçti, o biri sen oluverdi!
Onsuz uyuyamaz, nefes bile alamaz oldun...
Bilmediğin bir duyguydu bu;
Şaşırdın, biraz da afalladın...
Hatta korkmaya başladın
Evet biliyorum korktun da...
O biri seni sen olmaktan çıkardı
Seni alıp ruhunu koydu yerine...
Bir kelimesiyle mutlu,
Bir kelimesiyle de bedbaht olan bir can bıraktı geriye...
Cana yoldaş olup
Ruhuna hayat verdi...