Huzursuz Huzur Şiiri - Onur Yiğit Aras

Yol boyunca kalbim kendini yumruk gibi sıkıyordu;
“Ne yapıyorsun?” diye fısıldıyordu bir ses.
Ama başka bir ses de onu bastırıyordu:
“Bırak… merak ettiğin şey onda.”

Odasına girdiğimde hava benden önce ürperdi,
Tanımadığım kokular, tanımadığım gölgeler,
Ama tanıdık bir çekim vardı…
Sanki ruhumu daha önce görmüş gibi.

Yanına yatarken içimde iki savaş başladı:
Biri kaçıyordu, diğeri kalmak için yalvarıyordu.
İkisinin ortasında titreye titreye durdum;
O ise sessizce beni izledi.

Uyku gelmedi, ama huzur da gitmedi,
Belki de ikisi birden çöktü göğsüme.
O gece anladım:
Benim en büyük korkum, hissetmekten kaçmaktı…