Harabe Şiiri - Suzi Ayyıldız

Yıkık dökük bir harabeyim,
Enkaz altındaki enkazın kendisi benim.
Daha kaç kez yıkılayım,
Kaç kere daha göçeyim?
Söyle, yüreğimi daha kaç kez sallandırayım?
Kapanmayan yaralara hangi dermanı süreyim?

Yoksa açılmayan kapının gıcırtısına mı yalvarayım?
Gölgelerde mi arayayım kendimi?
Nerede bulayım?

Harabeye dönmüş,gönül evim.
Yıkık duvarlar arasında kaybolan yine benim.
Ölmüş de gömülmeyi bekleyen beden gibiyim,
Bil ki, bir gün toprak olup ben de gideceğim.

Sorarım sana,
Ben hangi hayale sarılayım?
Hangi günü bekleyeyim?
Ayak seslerini mi dinleyeyim,
Yoksa karanlıkta ecelimi mi bekleyeyim?
Çek şu ipimi de,
Ben bugün yüreğimi gömeyim.

Kuşların uğramadığı kırık bir pencere gibiyim,
Kuytularımda gezen deli yine benim.
Aklı firari,
Yüreği çoktan ölmüş biri varsa,
Bil ki o da benim.

Kendi mezarını kendi kazan,
Kefenini biçip diken,
Selasını okuyan biri var derlerse,
Bilinki o da benim.

Ben bu acıyı kime anlatayım?
Kimden deva bekleyeyim?
Zaten bir ölüyüm,
Ölmekten beter haldeyim.
Ben bu yüreği kime satayım?
Bırakın, kendi ipimi kendim çekeyim.

Ne ağlayayım ne de güleyim,
Ben kendi ayaklarımla ölüme gideyim.
Bırakın, bu gece gömüleyim.
Anlayın; yorgunum, çaresizim,
Ağırdır dertlerim benim.
Cehennem narında yanan can yine benim.
Bırakın beni, şafağı görmeyeyim,
Ben bu gece ecele yürüyeyim.

İzin vermeyin, ısınmasın , ayağım,elim
Zaten hep titriyor bedenim.
Harabeyim, yıkılmış kalelerim,
Farkında değil misiniz?
Ben bu savaşta çoktan yenilmişim.

Şimdi izin verin,
Gülümseyerek ölüme gideyim.
Ben de helallik alıp,
Hakkımı herkese helal edeyim.
Müsaadenizle,
Ben de bu gece huzurla göçeyim.
İzninizle bende bu gece huzura ereyim...