Huzurevi Şiiri - Adem Ulutaş

Umutlar tükenmiş gözler şelale
Huzurun bittiği yer huzurevi
Bir kez girenlere çıkılmaz kale
Huzurdan azattır  her huzurevi

Yalnızlık doldurur ıssız odamı
Gelecekler diye gözlerim camı
Bitir gönlümdeki  kederi gamı
Kula huzurunu ver huzurevi

Gözümde tütüyor ovam dağlarım
Emek verip yeşerttiğim bağlarım
Düşündükçe gizli gizli ağlarım
Bitirir ömrümü yer huzurevi

Ataya verdiği sözde durmayan
Bilir mi gönülü gönül sarmayan
Bir gün olsun arayıp ta sormayan
İnsana denir mi er huzurevi

Yaşarken kenara itilmişleri
Garipler safına katılmışları
Evinden yurdundan atılmışları
Ölmeden bırakmam der huzurevi

Kimlerin başına ne gelir yarın
Yıkayın cesedim kefenim sarın
Kimsesizler için varsa mezarın
Ademi oraya ser huzurevi