HUZURA ÇAGRI
Karanligin sesi,
Sardi özümü.
Içeri sigamam,
Disari çikamam,
Titrer özüm…
Yanar avuç içlerim…
Neden haykirir sesim?
Sagir mi oldu çigligim?
Zifiri karanliga düsmanim,
Ay da yetmez,
Yildiz da…
Günese hasretim,
Dogar mi ki?
Bu yavrunun kucaginda aglayan, ben miyim?
Onun kollari mi aradigim,
Yitenlere karisan, canim mi?
Karlar altinda o, duyar mi ki?
Sevgisi ile gene bakar mi ki?
Kalksin herkes,
Duysun çigligimi!
Çöksün duvarlar,
Gelsin…
Gelsin huzur.
Istemiyorum kimseyi!
Kendimde kaldi anahtarim.
Bu bedenin içinde kilitli kaldim!
Kus olsam,
Uçup gitsem…
Kim kirdi kanadimi?
Rahat birakin beni!
Yeter!
Yeter artik!
N’olur ki…
Kapayabilsem gözümü de
Huzuru bulsam.
8.1.2007
SERAP HOCA
Kayıt Tarihi : 12.1.2008 11:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Duysun çığlığımı!
Çöksün duvarlar,
Gelsin…
Gelsin huzur.
İstemiyorum kimseyi!
Kendimde kaldı anahtarım.
Bu bedenin içinde kilitli kaldım!
Kuş olsam,
Uçup gitsem…
Kim kırdı kanadımı?
Rahat bırakın beni!
Yeter!
Yeter artık!
N’olur ki…
Kapayabilsem gözümü de
Huzuru bulsam.
Allah gecinden versin,,anlamlı,,hüzünlü,,tebrikler hocam,,
yüreğiniz daim olsun...
TÜM YORUMLAR (2)