Huzur Vermiyor Şiiri - Hulya Orakcı

Kerpiç Evlerde Mutluyduk
Şimdi Sarayda Otursan Huzur Vermiyor
Beş Kardeş Aynı Odada Yatarken
Şimdi Bir Çocuğa Bir Oda Yetmiyor

Kuru Soğan Yerdin Bal Olurdu
Şimdi Bal Yesen Tat Vermiyor
Kuru Ekmek Yer Karnın Doyardı
Dünyayı Yesen Şimdi Karnın Doymuyor

Bir Elbisemiz Olsa Mutlu Olurduk
Şimdi Dolaplar Dolu Gözler Doymuyor
Bi Ayakkabimız Olsa Sevinçten Uyuyamazdık
Çift Çift Ayakkabın Olsa Şimdi huzur Vermiyor

Dünyanın Tadı Vardı Şimdi Adı Kaldı
Geçti Ogunler Mazide Kaldı
Al Dünya Senin Olsun Deseler
Dünya Seninde Olsa Huzur Vermiyor

Ozamanlar İnsan İnsana İlaçtı
Şimdiki İnsanlar İnsana Zehir Şaçıyor
Ozamanlar Düşmanlar Bile Mertti
Şimdi İnsan Dostuna Bile Güven Vermiyor

Dolaplar Dolu Eşyalar Lükx
İnsan Yine Tatmin Olmuyor
Dünyaya Yağsa Küp Küp Altın
İnsanın Yine Gözu Doymuyor

Dört Duvar Arasına Haps Olmuş Hayatlar
Yaşamak İçin Yaşar Olmuş İnsanlar
Büyükler Küçük Küçükler Büyük Olmuş
Şimdi Kimse Kimseye Saygı Duymuyor