Bilmem artık yaşamamın, ne anlamı var,
Güvendiğim dağlara, bir bir yağıyor kar,
İçimdeki sevgiler, tek tek oluyor har,
Küçük büyüye, laf değil kaya yuvarlar.
*
Bilmem artık yaşamamın, ne anlamı var,
Boğazıma dizildi, yediğim lokmalar,
Bilincin dile yansıması, yanlış laflar…
Affetmek Allah’a mahsusu, ben kimim canlar.
*
Bilmem artık yaşamamın, ne anlamı var,
Yâd oluyor bir bir, karındaşım olanlar,
Küçük büyüğünü bilmez, saygıyı kim takar,
Ellim ’den sonra huzur verin be! Kardaşlar.
*
Bilmem artık yaşamamın, ne anlamı var,
Yara açar biri, em deyi zehir basar,
İçim yakar biri, ateş ile yel yapar,
Hak etmediğim bu ithamlar, beni yorar.
*
Yaşamın anlamı yok, gönül bağında,
Soluyorsa sevgi çiçekleri bağrımda,
Yaklaşırken üç günlük dünyanın sonuna
Benden uzak olun, dokunman huzuruma.
*
Demoğlu’nun sonbaharı; hortum, kasırga…
Ser’e ağaç devrildi, kırıldı kaburga,
Sevgi ağaçlarım koptu, yerleri yara,
Ölüm em değil, laf ot olur toprağımda.
Kayıt Tarihi : 28.1.2015 16:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kartalı yaralayan avı; kartalın hüzünlendiğini görünce, sormuş bu hüznün niye, Kartal; beni vuran okun üstünde kardeşimin tüyü var demiş. Büyük ozan; Pir sultan Abdal'da "Ellerin attığı taş gül gelir bana, ille dostun, kardaşın bir gülü, pareler beni demiş. En acı olan hak etmediğin bir ithamla karşılaşmak."Emeklere, gün gelir dolu vurur, sel alır gider. zayi olur ya! insanı öldürende budur.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!