Huzur daha çok hüzünde miydi, mutlulukta mı?
Hangisi daha çok yakışırdı insana gülmek mi, ağlamak mı?
Neden sevmezdi ki insan acı çekmeyi?
Oysa hangi mutluluk acı kadar gerçekçi ve katıksız olabilirdi ki?
Mutluluklar hepten sahte miydi yoksa?
Yoksa öyle birşey yokmuydu, saf mutluluk denen şey insanın bir uydurması mıydı?
Bir parça mutlu olmak için bunca acıyı çekmesi mi gerekirdi insanın?
Bugün seviştim, yürüyüşe katıldım sonra
Yorgunum, bahar geldi, silah kullanmayı öğrenmeliyim bu yaz
Kitaplar birikiyor, saçlarım uzuyor, her yerde gümbür gümbür bir telâş
Gencim daha, dünyayı görmek istiyorum, öpüşmek ne güzel,
düşünmek ne güzel, bir gün mutlaka yeneceğiz!
Bir gün mutlaka yeneceğiz, ey eski zaman sarrafları! Ey kaz kafalılar! Ey sadrazam!
Devamını Oku
Yorgunum, bahar geldi, silah kullanmayı öğrenmeliyim bu yaz
Kitaplar birikiyor, saçlarım uzuyor, her yerde gümbür gümbür bir telâş
Gencim daha, dünyayı görmek istiyorum, öpüşmek ne güzel,
düşünmek ne güzel, bir gün mutlaka yeneceğiz!
Bir gün mutlaka yeneceğiz, ey eski zaman sarrafları! Ey kaz kafalılar! Ey sadrazam!
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta