Huzur daha çok hüzünde miydi, mutlulukta mı?
Hangisi daha çok yakışırdı insana gülmek mi, ağlamak mı?
Neden sevmezdi ki insan acı çekmeyi?
Oysa hangi mutluluk acı kadar gerçekçi ve katıksız olabilirdi ki?
Mutluluklar hepten sahte miydi yoksa?
Yoksa öyle birşey yokmuydu, saf mutluluk denen şey insanın bir uydurması mıydı?
Bir parça mutlu olmak için bunca acıyı çekmesi mi gerekirdi insanın?
Seni bildim bileli,
ey balçık dünya,
başıma nice belâlar geldi,
nice mihnet, nice dert.
Seni sırf belâdan ibaret gördüm,
seni sırf mihnetten, dertten ibaret.
Devamını Oku
ey balçık dünya,
başıma nice belâlar geldi,
nice mihnet, nice dert.
Seni sırf belâdan ibaret gördüm,
seni sırf mihnetten, dertten ibaret.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta