Huzur Şiiri - İbrahim Yılmaz

Yaşamın en kuytu köşelerinde
Hepimizin aradığı o sihirli sözcük; huzur
Evimiz vardır saray gibi
İçinde bin bir çeşit konfor ve dekor
Ama kalbimize ayrılan bir köşe yoktur.

Bazen kelimeler ifade edemez
Dindiremediğimiz ihtiraslarımızı anlatmaya
Alçak sisler kaplar kalbimizin derinliklerini
Yavan yaşamın sırrı zorlar bizi.
Hal bu ki;
Huzur için şükür
Aşk için bir kıvılcım yeterlidir.

Yaşamak arzuların ötesinde doyumsuzluk olunca
Şakaklarıma iner yavaşça gecenin hüznü
Fırtınaları dindiremez sözlerim
Kimseyi ateşten korumaz kelimelerim
Anlatılmak istenenleri anlamak için
Durulanmış sözlerle
İnmem gerek beynimin derinliklerine,
Alnımı kireç badanalı duvarlara dayadığımda
Bir ses işitmeliyim karınca metrolarından
Beni anlamlı kılacak bir ses
Huzura bir anlam yüklemek için
Yaşamın en kuytu köşelerinde
Annemin göz yaşlarını biriktirmeliyim
Sabrı anlatmak için bir panelde.

Bizleri yalnız ve karamsar yapan
Otomobilimizin kırık farları değil
Epeyce zamandır
Kalpleri yavan kılan
Yaşamın mahzenlerinde hapsettiğimiz aşka dair tutkulardır.

İnsanlar evrensel bir bakışla
Aşka dair duyguları kucaklamadıkça
Madenlerden elde edilen medeniyet
Mutlu etmeyecektir insanları,
Salt başarıdan beslenen ruhlar
Yalnızlığın resminde intihar ederken
Asrın tutkularında bencillik var
Aşkı utandırıyor
Şehirleri bayındır kılan bulvarlar.

Sabahları;
Dağların güneşe bakan yamaçlarına bakardım
Kalbim sana yürürdü
Seni seyrederim doğanın sarsılmaz dengesinde
Delişmen babayiğit tavırlarıyla
Bazıları inkarları severdi
Ve bunu
Zarif bir hareket zannederlerdi bilgiç beyinleriyle.

Ancak;
Karanlık mağara duvarlarında
Bir hardal çekirdeğinde gizlenen gerçek önlerine gelince
İnkarlarının gölgesinde çarmıha gerilince ruhları
Tiksinti verici halleri karşısında
Evet inkarları seven bizler;
Aşkı yok sayan kara ruhlu insanlar olarak
Şehrin ıhlamur kokan caddelerini biz kirlettik
Dünyaya lanet kerbela acılarını biz yaşattık
Şimdi bizler olarak
Yani biz çağdaş kara ruhlular
Bugün hakkımızda verilecekse,verilsin artık
Dünyada ertelenmiş verilemeyen adil kararlar.

Evet,ey..! Huzur;
Bize bir kalp atışı kadar yakınsın
Belki de, kutup yıldızı kadar da, çok uzaksın
Ve ben, beynimde gümleyen hayatın yalaka boşluklarında
Dünyanın derin bellekler haritasını yeniden çizmem gerek
Seni anlatırken ;
Resimlerde koyu yeşil kullanmalıyım Ekvator'da
Huzuru anlatırken;
Görevini yapmış
Bahtiyar bir Ebabilin duygularını çizmeliyim.

Ey..! insanlar;
Bize huzur için
Bize vadedilen hayat içinde
Sabır ve şükür gerekir
Ve aşk için
Seni kalbimizin aynasında görmek yeterlidir.

AKÇAY –2007

İ