Akşam! ..
Akşamın, o karanlık gölgesindeyim Ve…
İnsân seline karışıp giderken
yalnızlığım...
Atından inen yorgun bir şövalye gibi…
Vâsıtalardan inme-binme telâşındayım.
Yine yaşadığım günü yazma
açlığındayım.
Yollar boyu yürüyüp bindiğim otobüste…
Ayakta çekilen eziyetlerim
yetmiyormuş gibi,
Cepçiler, dilenciler, lâf atmalar
Ve açlıktan mide sancılarım...
Yine, bugün sokaklar da,
Kimler aç kaldı.
O yüzlerde ki sahte maskeler
Ne zamân kalkacak üzerimizden
Ve yine ne zamân yol bulup,
O tatlı uykumuz bölünmeden
Midemiz zil çalmadan uyuyacağız
Bu sessiz sakin odamızda
Süreyya Akta
Kayıt Tarihi : 8.10.2021 00:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!