Huzur Şiiri - Usame Balıkcı

Huzur..
Endişe, korku, hüzün ile
sevgi, güven, mutluluk arasında bir his..
Huzur için yaşar insan,
yaşamış ve yapmış olmakla mutmain olmak. Her şeye rağmen anlamlı bir varoluş hissi...
Huzura varmak için kazanılması gereken bazı şeyler var. En önemlisi de paylaşmak.
Almak için vermen gereken bir his, huzur.
Her iki anlamıyla varlığından vermek.
Biri tüketmek için paylaşılan diğeri üretmek. Sadece ekmeğini değil duygu ve düşünceni. Birbirine tesâdüf eden zamân ve mekânı tanık kılmak varoluşuna.
Ânı paylaşmak...
Dolmuyor insanın içindeki boşluk. Dinmiyor varlığın sızısı... Ne ülküsüne ne de hayaline kavuşmak doyuruyor.
Huzur arıyor insan. Bir an tatmin eder gibi olan her şey sıradanlaşıyor. Gözlerde sönen ışıltının ardından sönüyor gönlün feri.
Yaşam aslında oldukça cömert farkında olana. Mutluluk kadar hüzünde de bulmak mümkün huzuru.
Huzur, paylaşılan ruhun kavuşma arzusu...
Huzur, hâzır olmak her dem
ve tekrar paylaşmak ruhunu...