Kaç kara sevdayla soldu bu yüreğim?
Kaç umursamaz darbeyle yaralandı?
Vuranlar hep kendi dertlerine yandı,
Bana bitmez çile, yine hasret kaldı.
Kaç zaman şefkatle dokunmadı elim?
Kaç insanın hayvanlığını tanıdım?
Kaç yalanın doğruluğuna kandım?
Bana utançla dolu sözlerim kaldı.
Kaç yarin adıyla şenlendi bu dilim?
Kaç yanlış kadına kendini söyledi?
Ve kaç defa boş yalanlara aldandı?
Bana yine, yorgun yalnızlığım kaldı.
Huzur huzur.. Semaya duamdır huzur.
Bana haram, ulaşılamaz bu huzur.
Bir yarin koynunda geceye açılan;
Vazgeçilmez bir mücevher gibi huzur.
Bense; huzuru asla tadamamışım.
Saklandığı yer mi sessizce yalnızlık?
Yoksa ölümümde mi gizli huzurum?
Yine makus bir huzursuzluğa kaldım.
Umutcan Kamış (25.12.2018)
Kayıt Tarihi : 19.2.2019 01:46:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!