Huzur Şiiri - Turgut Uzdu

Huzur

Adam gözlerine baktı kadının
Zaman durdu
Bir tablo çizildi ortaya iki yüzlü
Birinde bakış
Birinde tebessüm

Adam seviyorum dedi
Asıldı ses boşluğa
Bin yıl yankılandı
Duyan çöle düştü
Yahut dağı deldi
Ya da yandı

Adam güven dedi
Rüzgâr dindi, deniz çarşafa büründü
Gök, rengini verdi suya
Dereler duruldu
Kuşlar sustu
Güven dedi kadın
Sonbahar yaprakları raksa başladı
Kanarya sesinde gezintiler
Martılar neşeye büründü

Bir atlı dörtnala gelirken göründü
Yelesi beyaz
Yemenisi beyaz
Mutluluk dedi benim
Ben gülümseyenim, gülümsetenim

Bir güvercin tüyü dans ederek süzüldü
Avucuna kondu kadının
Sadakat benim dedi
Sıkarsan ölürüm
Bırakırsan mutluluğun terkisine binerim
Kımıldatmadan tutacaksın
Varlığımı hiç ama hiç unutmayacaksın

Toprak çatladı minnacık
Bir filiz büyüdü
Beyaz bir gül açtı dalında
Ben aşkım dedi
Başka hiçbir şey gelmesin akla
Tereddüt etme sakın
Çekinme sadece kokla

Ve en güzel tülüyle gönderdi güneşi gece
Yıldızlar serdi gökyüzüne
Yakamozlara dans emri verdi
Göz kırptı mehtap
Ben sevgiyim dedi
Beni sev

Rüya gerçeği alt ettiğinde
Bir peri çıktı ortaya
Ben huzurum dedi
Mehtabı seversen
Gülü koklarsan, tüyü korursan
İnan seninim
Hiç ayrılmam yüreğinden
Gölgesi olur her yere gelirim