Huzur Şiiri - Fatma Temer

Şehr-i İstanbul’da
Gök kubbe inlerdi.
Ezan-ı şerif duyulurdu minareden.
Ya Rab derdi eşrefi mahlûkat
Ya Rab…
Açardı semaya ellerini
Yanık mısra gibi tövbe çekerdi.
Yaz-kış işlerdi günahı insan.
Çınar ağaçları silkelerdi günahlarını
Rukuya eğerdi başını.
Yapraklar ağlardı…
İlkbahar olurdu.
Anka kuşu doğardı küllerinden.
Sisli zirvelerin sahibiydi,
Kamil insan.
Yaradana yakın olan.
Yunus gibi severdi yaradanı,
Yaradandan ötürü.
Cennet kokardı camiler,
İnsan giremezdi,
Giremezdiler günahlarından…
Zaman akışkan ruh
Sonu yok diyen kul,
Bataklığa savrulur.
Sendeydi YA RAB huzur
Sende...