Hüzünlü Topraklar Şiiri - Nazım Kara 2

Hungamek'in yollarını ürkek ve tedirgin adımlarla tırmanırken, yağmur toprağı okşuyor, sessiz ve inceden..Homurdanan bulutlar, gözyaşlarını salıveriyor Taşbaşı'nın üstüne..

Cami Mahallesinden yükselen minare, heyecanlandırıyor yüregımizi..

Öyle ya yıllar olmuş bu toprakların kokusunu duymayalı..

Yeşilin her tonunu kucaklayan Hungamek, bizden çok uzakta kalmış... Daha doğrusu biz ondan çok uzaklara savrulmuşuz. Kimimiz ekmek kavgasının peşine düşmüş, kimilerimiz ise daha kundakta bu yerlerden göçmüşüz..

Cami Mahallesinden Taşbaşı'na çıkarken yüzümüz gülüyor:

"Yollarıda yapmışlar ,güzel olmuş.."

Nazarlı gözlerle Ulyaya bakinca irkiliyoruz. Yolun aşağısına bakmaya yürek dayanmıyor. Dudaklarımızdan dualar dökülüyor. Yinee keyfimiz yerinde, eskiye göre çok güzel yollar..

Öyle ya yol medeniyettir,yol sılaya köprüdür..

Yaĝmur ise amansız,
Yağmur, toprak kokusunu taşıyor üstümüze..
Sonra gözlerimizi ışık kümesi dağlıyor.
"Bismillah ".. demeden kulaklarımızı yırtarcasına şimşek sesleri geliyor.

Her yağmur damlasının düştüğü ev siyaha bürünmüş..

Nerede bu insanlar?..
Nerede ćocuk sesleri?..

Bir ölüm yalnızlığı sarmış bu toprakları..Eyy Hungamek kimseler yokmu artık sana konan? Bir zamanlar seni yurt edinen insanlar nerede? Sanki sıla türküsünü söylüyor bu sokaklar...

Evlerin her köşesinde bir hayal bekliyor. Secdeye kapanmış ağaçlar. Düzlüklere inat,uzanmiş yollar.

Sinkotlu Hüseyin amca usulca fısıldıyor kulağımıza:

"Gidenler gitsin, kırılır ama gönül koymayız. Birileri beklemeli bu toprakları,bir kişi bile kalsa yeter yaşatmaya hayalleri"

Ya mezar taşları?

Çoşkun Salih amca ,bu sorunun cevabını bir vecize gobi çarpıyor suratımıza:

"Bu mezar taşları bizim tapumuz..sizler dağilsaniz dört bir yana.. bir gün nesliniz neresi diye sorarlarsa işte cevabı, işte bu mezar taşları.."

Ve Miğdat amca devam ediyor:

"Bilirmisiniz kuşluk vakti ağartır en çok saćları! Ama bizim saçlarımızı ağartan işte bu dağların yolları.."