Hüzünlü Gidişin Şiiri - Muzaffer Arslan 2

HÜZÜNLÜ GİDİŞİN

Seninle öyle bir sessizliğe gömülmek isterim ki beni yok oldu sansın herkes.
Günyüzü görmemiş umutların suskun vedasını yaşıyor yüreğim.
Okşanmamış bir baş gibi yoksun hayallerim.
Kalbimin batan güneşini bekliyorum.
Yarım asır oldu doğmadı hâlâ
İncindi bir kere kalp
Ne geri gelir o güzel yıllar ne de sevgiler.
Her şeye rağmen ben en çok seni sevdim
Sonra da o hüzünlü gidişini…
Dün gece sabaha kadar seni düşündüm.
Gözlerim bir kez olsun kapanmasın istedim.
Çünkü sen vardın yanımda, hayal de olsa sen vardır.
Her geçen gün yokluğa gitse de ayaklarım üzülmem.
Bilirim ki yoklukta da sen varsın varda da…
Vardan uzak yokluğa yakın olan sen…
Seni en çok göklere layık buldum ben.
Gök mavisini senden almış
Sen cennet yeşili bir dünyadan gelmiş olmalısın.
Sen yeşil, bense mavi
Sen huzuru yaşatıyorsun gönlüme
Bense umudu besliyorum yüreğimde
Bizimkisi sevmekten öte bir şey
Kime anlatsam seni bir aşk hikâyesi zannediyor
Oysa sen aşkın kendisisin.