Hüzünlü Destan Şiiri - Hatice Olkuner

Ah...İçimde dinmeyen hasretimin sızısı
Bu öyle bir sevda ki sanki hüzünlü destan
Gönlümde beslediğim sen anlımın yazısı
Bu öyle bir sevda ki sanki hüzünlü destan

Kapkara gecelerde yürekte saklı yerin
Ben olmak istiyorum şu hayatta kaderin
Gün görmeyen yeri var, içimde hisler derin
Bu öyle bir sevda ki sanki hüzünlü destan

Düşlerimi süsleyen, nazlı ürkek ceylanım
Bembeyaz kardelenim, hiç sönmeyen yangınım
Teslim oldum ben sana, vurgun yedi sol yanım
Bu öyle bir sevda ki sanki hüzünlü destan

Efsunlu gözlerinin tesirinde kaldığım
Varlığından hep neşe, bin yıl ömür aldığım
Boş gönül sarayının kapısını çaldığım
Bu öyle bir sevda ki sanki hüzünlü destan

Surat asar yıldızlar senin şavkından söner
Yüzün düşer geceye, vakit mehtaba döner
Ver uzaktan bir buse, yürekte ağrım diner
Bu öyle bir sevda ki sanki hüzünlü destan

Selamını sorarım seherde esen yelden
Utanmaz mı gülistan gamzende açan gülden
Leyla'dan müjde yoksa Mecnun döner mi çölden
Bu öyle bir sevda ki sanki hüzünlü destan

Hatice Olkuner