Hüzünlü Cuma Şiiri - Zeki Tüyen

ılık bir rüzgarın kollarındaydı ankara
yüreğimde yüz yirmi günlük özlem
ateş gibi, kor gibi birikmiş
can simidi sanki sarıldım telefona
öğleden sonra hava kapalıydı ankara'da
siyah bulutlar yaşantının resmiyetiyle kaynaşıyordu
bakanlıklar durağında bekledim gelişini
umutlar sevinçle karışık oynaşıyordu

en son funda'da konuştuk galiba
en son ördüğün kazak vardı üzerinde
dolmuş durakları tenhalaştı birazdan
gidelim dedin usulca
beyazdı akşamın mutluluğu beyazdan

ertesi gün cumaydı günlerden
gökyüzünün ortasında sigaramı tüttürdüm
bir koşu güneşe sarıldım erkenden
yüreğim bulvarlara sığmıyordu yürürken
saat on ikide gökdelen başıma yıkıldı
kızılay'dan taşıtlar geçiyordu arı gibi
saat on ikide gökdelen başıma yıkıldı

ankara; 1.11.1974