Hüzünlü Çocuk Şiiri - Şükrü Metin

Eller gibi neşeli,çocukluğum olmadı
Oyunlar oynayacak, arkadaş yoktu bana
Yalnızlığın acısı,gözlerimde solmadı
Oyunlar oynayacak,arkadaş yoktu bana
Ufacık bir tebessüm,nedense çoktu bana

Birazcık iri olan,zorluk ile alsa da
Oyuncakları bazen,biri kırıp,çalsa da
Çocuklar arasında küslük,kavga olsa da
Oyunlar oynayacak,arkadaş yoktu bana
Ufacık bir tebessüm,nedense çoktu bana

Bazen çok yenilerde,bazen orta çağlarda
Bazen kırda,ovada bazen ise dağlarda
Bazen evde,parklarda,bazen bahçe,bağlarda
Oyunlar oynayacak arkadaş yoktu bana
Ufacık bir tebessüm,nedense çoktu bana

Yaşamda bir günüm yok,üzüntüsüz bir anım
Öyle garip hâldeyim,etsiz,kemiksiz canım
Eksik var ki ömrümde,kesiliyor imkânım
Oyunlar oynayacak arkadaş yoktu bana
Ufacık bir tebessüm,nedense çoktu bana

Tutmuyor birbirini,yaptığım tüm hesaplar
Paslanmış bir hançeri,zaman sineme saplar
Çocukları görünce,içimi hüzün kaplar
Oyunlar oynayacak arkadaş yoktu bana
Ufacık bir tebessüm,nedense çoktu bana

İçimi yakan ateş, zamanla söner m'ola
Bahtıma yağan karlar,dolular diner m'ola
Güzelim mutlu yıllar,bir daha döner m'ola
Oyunlar oynayacak arkadaş yoktu bana
Ufacık bir tebessüm,nedense çoktu bana

Yetişkin olsam bile,gözümde yaşayacak
Yaşlansam da arzusu,özümde yaşayacak
Metin-iyim sitemim,sözümde yaşayacak
Oyunlar oynayacak arkadaş yoktu bana
Ufacık bir tebessüm,nedense çoktu bana