Hüzünlü Ayrılık

Eşyalar toplanır
Tüm yaşanmışlıklar geride kalır
Hiç ayrılmayacağım sandığın evin
Başkalarına kucak açar daha sen ayrılmadan
Oysa ne çok şeye tanık olmuştur
Ne çok anı vardır içinde
Sevincine,hüznüne,öfkene,kederine
Sözüne,sohbetine...
Gitme vaktidir şimdi
Bir kamyon yanaşır evin önüne
Bir koşuşturmaca yaşanır beraberinde
Apar topar yüklenir eşyalar
Yola çıkmalıdır, bir an önce
Hareket etme zamanı gelmiştir artık
Bir korna sesiyle...
Tüm yaşanmışlıkları alır götürür beraberinde
Bakakalırsın öylece
Yıllarca yaşadığın şehir sana yabancı olur
Arkanda gözü yaşlı dostların
Yüreğinde ayrılığın vermiş olduğu acı
Gözlerinde hüzün
Ne garip değil mi?
Oysa farkına varmadan ne çok sahiplenmişsindir o şehri
Ne çok şey sığdırmışsındır yıllar boyu içine
Buruk bir vedayla ayrılırsın tüm sevenlerden
Hiç unutmayacağım sizi sözcükleriyle kucaklanır tüm dostlar
Helallik alınır tek tek her birinden
Ölüme gidiyormuş bir daha görüşmeyecekmişsin gibi
Binilir arabaya derin bir iç çekişiyle beraber
Geri dönmeyeceğin bilinir ama
Yinede ardından su serpilmeden yolcu edilmez gidenler
El sallanır geride kalanlara
Gözden ayrılıncaya kadar geriye dönülüp bakılır son bir kez
Sizden ayrılmak istemiyorum diye çığlık atmaktadır yürek
Asıl hüzün uzaklaştığında başlar işte
Gözyaşlarına hakim olamazsın
Ağır gelir alıştığın çevreden ayrılmanın yükü
Sevdiklerini arkanda bırakmak yakar yüreğini
Şehri çıkarken elveda denir sessizce içinden
Elveda...
Son bir kez daha dönüp bakalır geriye
Uzun bir yolculuktan sonra
Kucaklar seni yeni bir başlangıç
Kim bilir nelere şahitlik yapacaktır bu şehir
Bir sünger çekilir dünün üstüne
Umutla merhaba denir yeni şehre, merhaba...