S. Hüzünlü aydınlıklar Şiiri - Enver Ertürk

Otuz dakika sonra ezan.
Gece yine sonlandı.
Yatağım bu gece de kırışmadan,
bir gün daha yaşlandı.
Yazmaya çabaladığım satırlar,
koynuna uzanıvermeden biten karanlık..
Ve doğan güneşle başlar,
bu hüzünlü aydınlık.
Kimi..,Beni ilgilendirmeyen
kalabalıklar arasındayım..,
Kimi sana hasret,
yalnızlığımın ortasında, odamdayım.

Farkına varamadım, biten ilkbahar..
Yaz görmeden
kâbus gibi çöküveren davetsiz sonbahar.
Gelip aniden bastıran karakış..
Lâpa lâpa yağan kar, saçlarıma nakış.
Her rüzgâr ciğerlerime vurgun,
her dolu tanesi bağrıma kurşun.

Ne zaman..
Ne zaman sonlanacak bu bitimsiz senfoni,
bu acı hazan.
Hayatım.., Bilinçsiz yaşanıp harcanan.