Hüzünlerin Gelini Şiiri - Nur Ulusoy

HÜZÜNLERİN GELİNİ

Gecenin, yağmurla seviştiği saatlerde
İkliminden kopmuş o ses, sustursun
İçine düştüğün coşkunluğu...

Hayat mavi bir yelkenli
Hülyaya dalan bin bakışınla
İzle, çırpınışlarını martımın!

Ki; düştü ellerine rakkase kuşlar.
Çığlık koptu hey!
Bak el-âlemin dilinden!
Sırası mıydı,
Hüzünlerin gelini?
Gül yüzünü soldurdun…

Başına aldığın, sarı bir yazgı
Döner durur/ durur döner
Düşemez ki hârından.

Şimdi artık,
Gamzeler gülüşlerinde saklı!