Hüzünlerimi Yudum Yudum Şiiri - Nebi Ünler

Kahfe'siz ve çay'sız olsa da muhabbet;
Benim için gecenin ve hecenin padişahıydı
Muhabbet gibi muhabbetimizin!

Rüzgâr ve bir yaralı kuş arasında
Gönül, gönüle, kelam, kelama
Balkon da ki cam kafesimden,
Hüzünlerini yudum yudum
Yudumladım Bülbül’ün şakımasında.

“Kafeste kuş gibisiniz
Evet”
Simdi suskun yüregim de sessiz çıgliklar”
Gözüm gibi sevdiğim birini çok özlüyorum
Gelse de tuz bassa gönül yarama
“Tuz basılan yaralar hep acır...” biliyorsun, biliyorum.
Biraz morali bozuksa, fısıldasa bir hicaz kulağıma
Erik kurusu bağlasa yarama ve dese “hiç ağlama...”
Başımı alsa dizine... Anlatsa şefkatle fısıldayarak
Denizleri ve dönmeyen gemileri bir bir
Limanıma sığınan gönül gemisini demirlese,
Sessiz ılımlı yanaşan aşkımız limanına,
Ve dese “Gözüm gibi sevdiğim, adın dilimde zikir.”

“Neden Kütahya mesela
Gidin bir sahil beldesine
Denizi rüzgârı eşlik edin şiirlerinize”
Çaresizlik imkânsızlığın diğer adıdır diyorum...
Bir tek ölüme çare yok,
İçinizdeki rüzgârlar kuş olsun” diyorsunuz ya
Bir belki... Neden olmasın Yılgın Yağmur?
Gözüm gibi sevdiğim, ümitle bekliyorum
Kafesime, kafesime esmenizi...

Aşiyansız, 06.06.20 – 22.00 Y.Y.