Ölümü özlüyorsan...Özlenen olma....
Rüzgarla savrulan başak tarlasında,
Filizlenen hüzünlerdeyim,
Her savruluşta tohumlar can olup,
Toprağa hayat verir.
Benim toprağa vereceğim,
Sensizlik için gözyaşlarım.
Bir ucundan yaksaydın bu sevdayı,
Tarlaları ateşe verirdim,
Hüzünleri sevda yangınında eritirdim,
Geçilmez dağları,
Ucunda sevdasını bekleyen yollara çevirirdim,
Titreyen dudaklarına ilk öpücüğü ben,
Sensizlik için ilk gözyaşını Yine,
Ben dökerdim.
Kayıt Tarihi : 7.8.2004 09:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!