Sevdalara düştüm, umutla yattım,
Azap oldu günler, geceme kattım,
Batağa saplanıp, battıkça battım,
Zenginlikten bana, hüzünler kaldı...
Esmez artık inan, hiç seher yelim,
Karma karış şimdi, akıllım delim,
Yazlar güze döndü, üşüdü elim,
Al güllerden bana, hüzünler kaldı...
Yarınlar olmadı, unuttum dünü,
Pazarlarda sattım, yatağı yünü,
Gözyaşıyla geçti, hayatın günü,
Mutluluktan bana, hüzünler kaldı...
Kar yağdı gönlüme, kapandı yollar,
Ne melekler duydu, ne de bu kullar,
Göçmen kuşlar gibi, uçtu da yıllar,
Bir ömürden bana, hüzünler kaldı...
Kayıt Tarihi : 22.7.2008 10:31:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Osman İnci](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/07/22/huzunler-kaldi.jpg)
Ne melekler duydu, ne de bu kullar,
Göçmen kuşlar gibi, uçtu da yıllar,
Bir ömürden bana, hüzünler kaldı...
Ah dostum ah, mutluluk deilen güzellikten hangimize hüzünler kalmadı ki. Anlatması, yazması yaşamaktan zor.
Tebrikler, kaleminize sağlık.
Selamlar.
bu güzel dizeleri okuttuğun için teşekkürler Osman bey
saygılarımla
TÜM YORUMLAR (4)