En çok hüzündü bize yakışan
Belki mutlulukları beceremediğimizden
Hep ayrılıklar çaldı kapıyı aşka doymadan
Acılardı bize yar olan, anılarda mutluluklar
Hüzünler büyüdü önümüzde çığ gibi
Dur diyemedik, yeter rahat bırak bizi
Aşk yaşanacak doya doya diyemedik
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
