Hüzün Yağar Şiiri - Şahabettin Işık

Hani bir hüzün yağar ya yüreğine
Sarmaşık olur ya bedenine
Belirsiz karalamalarla kağıda iner ya
Hani sevgilinin buzlu yüreğinde
Kayıp düşüyor ya insan
O incinen yüreğinde bir leke oluyor ya
İşte öyle bir hüzünlü akşamda
Seni karaladım buğulanmış yüreğime
Çatallaşmış dağlarımıza güneş doğdu
Ve yine bir ayrılık vakti
Ve yine bir hüzün yağmuru

Gece dolunaydı soğuk ve keskindi,gökyüzü berrak,yıldızlar parlak el uzatsan tutulabilecek kadar yakındı.Tedirginliğine sebep farklılıkların farkındaydı.Çok derin dalmıştı çıkabilecekmiydi kendide bilmiyordu her gece aynı vakitte yalnızlığına arkadaş arıyordu bir araya getirmeye çalıştığı hülyalarında.Birer birer uçup gidiyordu bacadan kıvrıla kıvrıla o titremeleriyle uğraşırken karlı bedeninde.Sessizliği ürkütücüydü gecenin.Herşey tekrardan ibaretti farklı sonuç bekliyordu yolun hep aynı kaldırımını kullanarak.Yığılı ayak izleri karışmıştı diğerlerine.Artık karar vermeliydi,direndi titremelerine.

27.04.2003
KANDIRA