Hüzün ve Sonbahar Şiiri - Nihal Çınar

Hüzün sorda sonbahara 'beni sana benzetiyorlar ne dersin? '
Sonbahar tebessüm etti ve'öyle görünüyor,yaşanmışlığın pusu var yüzünde,yaşlanmanın sarılığı var benzinde,gayen kalmamış senide kış bekliyor önünde'
Hüzün dediki sonbahara'hiç umut yokmu bir kez daha olsun ilkbahara? '
Benzerliği vurgularcasına hüzünle gülümsedi sonbahar'yaşam üremektir ve yeniden dirilmektir,sen olmasanda yeni yaşama merhaba diyen,senden bir parça ilk baharı bekleyen'dedi olgunlukla.
Hüznün yüzünde büyük bir gülümseme belirdi,sanki o hüzün değildi
Sonbahar'bak işte yüzünde belirdi baharı getiren nüve'
Hüzün atıldı geleceğe dair ümit le'hani gayen kalmamış demiştin az önce'
Kıs kıs gülen sonbahar sarı,kırmızı yaprakları savururken her yana,koluna girer hüznün ve derki'ehh oda benim sana benzeyen yanım'