Gece, her hengameyi avucunda saklayan ürkek zamanların limanı.
Vakit, sığıntı aşkların birer birer demir aldığı ayrılıkların hüzün vakti.
Hoyratça tüketilen ömürler, göz yaşlarıyla yıkanıp kefenleniyor yanlızlığa.
Ve ruhuna okunan bin “Ahh” lı feryatlarla defnediliyor zamana.
Elde kalanlarla avunmaya mahkum edildi hep geride kalanlar.
Yarınlara rehin bırakılan dünlerden kalan “keşke”lerle yamanmış hatıralar,
Çiçekli badem ağaçlarını unut.
Değmez,
bu bahiste
geri gelmesi mümkün olmayan hatırlanmamalı.
Islak saclarını güneşte kurut:
olgun meyvelerin baygınlığıyla pırıldasın
Devamını Oku
Değmez,
bu bahiste
geri gelmesi mümkün olmayan hatırlanmamalı.
Islak saclarını güneşte kurut:
olgun meyvelerin baygınlığıyla pırıldasın
Önce hikayeler yazıldı, sonra uyduruk kahramanlar peydahlandı
Ve acının en okkalısına “aşk” dedi hayat.
Öğrendik ki, ayrılık her başlangıcın yazgısıydı..
İşte, zaman bizi böyle kandırdı…
hak veriyorum size.. yüreğinize sağlık
Biz kanma heveslisi olunca zamanın işini kolaylaştıryoruz gibime geliyor.
Tebrikler
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta