H. Hüzün sirenleri Şiiri - Enver Ertürk

Yol kenarı akasya meydanlarda erguvan
Mor zambak göz önümde çevresinde ısırgan
Hava ender güneşli çoğu gün pus ve duman
İşte bu armoniyle sımsıkı çevriliyim
Erişilmez güzele ümitsiz sevgiliyim

Kâh lodos kâh poyrazdan ya ıslandım ya dondum
Bora tufan kasırga dört bir yana savruldum
Bazı yakan güneşle erken sarardım soldum
Ayakta duramadım düşe kalka yıprandım
Çektiğim bunca çile deney oldu uslandım

Gönülden sevdiceğim ağyara sarılıyor
İltifatım yetersiz sözümü azımsıyor
ellerimi uzatsam bakmadan ilerliyor
Bana olan bu tavrı yüreğime sinmedi
Beynim boşver dese de kalbim kabul etmedi

Sorduğu soruları dosdoğru cevapladım
Cevabıma kızsa da yalana yaklaşmadım
Tek aşkım sevdiğimdi başkasına bakmadım
Sevgimle yetinmedi beni hiç anlamadı
Gerçekleri söyledim, suçladı inanmadı

Ne rica ne yakarış O'nu ikna etmedi
Dağlarca öfkesini hiç bir şey dindirmedi
Çatık asık yüzünde tebessüm görülmedi
Bunları hakedecek ne yaptım bilmiyorum
Haksız ithamlarını kabul edemiyorum

Hayalime dizginler vura vura yaşadım
Kâbusları rüyamda göre göre uyandım
Bağladığım ümidi kıra kıra usandım
Böylesine karmaşa içinde bunalmışım
Yalan gerçek el ele ne yapsam şaşırmışım

Sorunlar gün geçtikçe daha da büyümekte
Ayrık otu misali çevremde yetişmekte
Kurallar aleyhime devamlı değişmekte
Ritim başka saz başka hangisine inansam
Bilmediğim oyuna nasıl ayak uydursam

Maziyi hatırlatıp kulağımda çınlayan
Gideceği adresi arşınlayıp arayan
Hüzünlü sirenlerle koşuşturup yorulan
Bedenimle ruhumla karmaşık yollardayım
Bir zirvede bir dipte tıkanan soluktayım

İlerleyen yaşlarda sensizliğim daha zor
Neler neler yaşadım haydi gel de bana sor
Her saniye bir ateş yüreğimde yanan kor
Söndürmek istesem de mümkün değil sönmez ki
Hasret acı bir sızı kavuşmadan dinmez ki

Bütün ömrüm boyunca doğrudan ayrılmadım
Kul hakkına inandım harama uzanmadım
Yaptığım yanlışlara pişmandım umursadım
Dik durdum dik oturdum insanları ezmedim
Gücünü zayıflarda sınayanı sevmedim

Riyakârlık dünyada en çok nefret ettiğim
Hak etmeyen önünde tazimle eğildiğim
Ve el etek öperek yerlere serildiğim
Kimseler tarafından bil ki görülmemiştir
Gönlüm bu davranışa asla yönelmemiştir

Baştan sona yeniden hayatımı yaşasam
Kırdığım gönülleri kazanmaya çalışsam
Bütün hatalarımı çizip silip unutsam
Sözümü tutarmıyım yoksa yanılırmıyım
Hata insana özgü deyip tekrarlarmıyım

Yaşadığı sürece pişmanlık insanların
Bilerek bilmeyerek yaptığı hataların
Sonucunda sızlayan hüzünlü vicdanların
Sebebiyle buğulu yaşaran gözleriyle
Samimi tövbesidir hıçkıran nefesiyle

İki günüm üst üste mutlu değil hüzünlü
Nedeni biliyorum yaşadığım üzüntü
Kalbim içten kanıyor gönlümde bir çöküntü
Bu kadar ağır yükü ölürüm taşıyamam
Dilim sanki tutulmuş derdimi anlatamam

Hayallerim düşüncem çözümlerim geçersiz
Yollarım çıkmaz sokak hedeflerim belirsiz
Devalarım tükenmiş tedaviler çaresiz
Kâlp pusulam bozulmuş bir başıma yalnızım
Gelişen olaylara had safhada şaşkınım.

Songünüm geçip gitti güzel bir an görmeden
Songülüm gazal oldu kokladım derlemeden
O'nu mahzun gönlümle doyasıya sevmeden
Heyecanım tükendi ruhum bezgin duruldum
İlk hatama tek kurşun tam kalbimden vuruldum

Kaç günüm kaç zamanım kalmış bilemiyorum
İçimde endişeler tek tek sayamıyorum
Zamanla her şey biter deyip geçemiyorum
Hayat bana eziyet yaşasam mı ölsem mi
Mazideki günlere acı acı gülsem mi

Nereye göz gezdirsem ufkumda hayalin var
Gezdiğimiz o yerler şimdi bana bir mezar
Işıksız korkutucu bedenimi boğan dar
Nefesim tıkanıyor soluklarım zorlaştı
Sanıyorum kıyamet bana hayli yaklaştı

Başım her dem belâda genelle ve özelle
Bir ömür geçip gitti özlediğim güzelle
Bazı gün pişmanlıkla bazı şarkı gazelle
Beni kimler hatırlar kendime soruyorum
Hoşça kal güzel dünya ben geldim gidiyorum.