Hüzün Nıkahı Şiiri - Veysel Çakır

📜✍️HÜZÜN NİKAHI ✍️📜
Sen ne imişsin böyle, buz dağı taşırmısın
Hangi yoldan gittiysem, sana ulaşamadım
Ufukları aşmış da, dünyadan çıkar mışsın
Sana şöyle yetişip, daha konuşamadım

Nerede o hallerin, yok dünden bir eserin
Sevgimin açı idin, şimdi oldum serserin
Deli bir poyraz gibi, esmek ne serin serin
Bir milim hallerine, daha alışamadım

Senle ahdimiz vardı, ömrümüz yettiğince
Son adımla son nefes, nerede bittiğince
Birlikte bir bedende, ebede gittiğince
Nerede o günlerim, daha buluşamadım

Nelere niyet ettim, neler kısmetim oldu
Bir dalda çift tomurcuk, sevdiğince kovuldu
En sonunda nikahım, hüzün ile kıyıldı
Ayrılıktan tutuştum, senle tutuşamadım

Bu günlerde kalemim, kağıtlara ağlıyor
Harflerim sessiz sessiz, mısraları dağlıyor
Ne edeyim kaderim, elim kolum bağlıyor
Umutlara yazdım da, senle yazışamadım

10/02 /2020 Veysel çakır