Hüzün Nezdinde Şiiri - Bilal Örer

İçtikçe ayıldım dert şarabından
Anladım ki sevinç; uyuştururmuş
O yüzden balıklar karaya vurmuş
Derin dalgaların hoş hitabından...

Dağ, bayır, yokuşun; menzili ufka,
Çıksa da netice; yuvarlanmakmış
Göğe çıkan bulut; su olup akmış
Şahika ne diye ister refika...

Ser'siz olurum da çaresiz olmam
Ben ki; bir nefesle hayat bulurum
Gururdan sevimli; gizlenen ur'um
Dökülecek saçı evvelden yolmam...

Arada sırada unuttuğumsa;
Şansa ve talihe medet arz etmem
Bir da tesadüfü öldü farz etmem,
Sahtekar çileyi avuttuğumsa...

Toprak diye meğer; her an bağrıma,
Ölüm ve ayrılık düşer de düşer
'Hayrola' demeli, bunun nesi şer!
Koşa koşa gelir herkes çağrıma...

BİLAL ÖRER